“Wat ik leuk vind aan het beroep van Supervisor is de afwisseling. Alleen al het weer: in Saudi Arabië is het bijna 50 graden, in Rusland bijna min 30. Je leert ook telkens nieuwe mensen kennen en komt telkens in nieuwe situaties. Niet altijd even schoon, soms met je poten in de modder. Als het uiteindelijk allemaal maar werkt, dat is jouw taak.”
Louis Baltussen is onlangs gepensioneerd als Supervisor bij Vencomatic Group. Officieel dan, want Louis vertrekt binnenkort alweer naar het buitenland. Hij kan zijn beroep moeilijk missen: “Ik ben 13,5 jaar Supervisor geweest bij Vencomatic Group. Ik heb daarvoor 23 jaar in de klimaat gezeten, daar heb ik ook veel verschillende klussen gedaan. Als er vuile handen gemaakt moesten worden, werd Louis erbij gehaald, haha.”
“Voor een Supervisor is communicatie het allerbelangrijkste. We werken veel samen met de Projectleiders, die moet je goed op de hoogte houden. Maar het communiceren met klanten is minstens zo belangrijk, je kunt niets verstoppen. Vroeg of laat komt het toch uit als je een fout hebt gemaakt.”
“Je moet als Supervisor ook rustig blijven. Vaak begint het project al met handicaps vanwege lokale omstandigheden. Ervaring is dan belangrijk, dat je weet hoe je het aan pakken. Het duurt daarom ook een jaar of vier voordat je het vak goed kent. Supervisors moeten hun werk eigenlijk hetzelfde doen, maar in praktijk doet iedereen het anders. De één is heel precies, de ander vlug. Maar als het resultaat goed is, moet je je daar niet druk om maken.”
“Er zit qua management veel verschil tussen een grote of een kleine groep. In Mexico had ik een langdurig project met 60-70 mensen. Die werkten van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat, maar elke vier weken waren er mensen die naar huis gingen en nooit meer terug kwamen. Ik heb liever dat ze korter werken en blijven, dat scheelt me een hoop opleiding. Later gingen we groepen maken met leiders, maar zodra je iemand leider maakt dan doet hij niks meer. Terwijl dat vaak juist de beste zijn!”
“Een Supervisor moet gedreven zijn, maar niet té. Ik was niet overal populair bij de monteurs omdat ik zo precies was, dat heb ik wel bij moeten stellen. Maar het meeste wat je leert, begint eigenlijk al op de lagere school. Ik kreeg een cursus klantvriendelijkheid, maar eigenlijk heb je beleefdheid al jong geleerd. Het begint met netjes goedemorgen of hallo zeggen, toch?”
“Ik vind Noorwegen het mooiste land dat ik tot nu toe heb gezien, maar de interessantste mensen wonen in Rusland. Die zijn het meest verrassend, mede door de alcohol: je moet weg zijn voor ze dronken zijn, haha. En overal is het eten bijzonder, in China is het een heel ritueel. Korea is ook heel bijzonder, als je een beetje boos naar de mensen daar kijkt zijn ze al van slag. Ik ben soms misschien wat te ongeduldig, ik moet nog leren wat geduldiger te worden.”
“In veel landen is hiërarchie belangrijk, als Supervisor hang je onder de projectleider dus die moet je dan regelmatig inschakelen. In Saudi Arabië heb je als Supervisor juist veel aanzien en willen ze zelfs niet dat je meewerkt.”
“De omgang met de mensen is leuk hier. Het is duidelijk een familiebedrijf, met alle voordelen en nadelen. Er is geen hiërarchie in het bedrijf, dat werkt wel fijn. In andere landen wordt het werkvolk vaak uitgekafferd. Ik heb op de afdeling drie verschillende managers gehad, elk met een eigen stijl. Ik heb liever niet dat ze me commanderen, de manier waarop je iets brengt is allesbepalend. Als je het goed inpakt, doe ik bijna alles.”
“Eigenlijk is iedereen Supervisor, toch, als je goed regelt wat je moet doen dan kom je er wel. Vroeger kreeg ik altijd een vertaler mee, maar tegenwoordig zet ik ze ook aan het werk. Het is veel leuker om het werk zonder vertaler te doen, je leert dan beter met elkaar om te gaan. En dat werkt in praktijk het fijnste, met wederzijds respect komt de klus het snelste af. En goed.”